Anis Diyana

I'm happy outside, but inside? God knows

Assalammualaikum blogger.Hihihi. #Tetiba gelak

Hari ini baru nak post entri baru. Ngee, internet saya lembap hokayy .Tapi,sekarang ni pun tengah lembap juga .Asallah internet jiran sebelah takda ni.Pagi tadi ada pulak.

Kat sekolah, saya , Basirah, Ain , Ain dan Fasihah buat pembentangan mengenai syarat-syarat sah puasa. Kenapa saya sebut dua Ain? Dalam kumpulan saya ada dua Ainlah sebenarnya.Hihi,susah kan bila ada orang sama nama dengan kita? Saya ingat lagi masa saya pindah sekolah hari tu, saya sekolah di SK Sri Wangi.Kat dalam kelas saya ada dua orang nama Anis : Anis Amani dan Anis Farhani. Kawan-kawan sekelas terpaksa panggil saya AD. Cara sebutan dia, sebut huruf A dulu, kemudian huruf D.Tapi kadang-kadang diorang still panggil saya Anis juga.Dah dah,tukar topik nampaknyaa -____________-

Lepas pembentangan tu kann, budak-budak kelas saya pun ajulah soalan kat kami berlima.Disebabkan saya ni bukannya arif sangat pasal agama ne jadi adalah sesetengah soalan tu tak boleh jawab. Kadang-kadang saya kata dalam hati saya, 'Depa ni betul-betul tak tahu ke?'

Kumpulan kitorang tak dapat gelaran 'kumpulan terbaik' .Apapun, kitorang dah cuba buat yang terbaik.

Balik dari sekolah tu, saya dapat mesej daripada Nony. She's my best friend tapi kitorang dah lama tak jumpa sebab saya pindah ke Gua Musang.Saya tak beri dia label kawan lama. Dia tetap kawan saya sampai bila-bila ;)

Macam-macam saya borak dengan dia. Eheh,mula-mula mesej mesej pastu dia call saya. Memang, urghh rasa macam kelu lidah tak tahu nak cakap apa dengan dia.Dah lama tak jumpa kann, mesti jadi macam tu. Kalau face to facelahh lagilah rasa maluu.

AD : Lagu sedih ni. Huwaaa T__T

Semua orang berubah eh bila naik sekolah menengah? Saya harap saya bukan macam tu . Benci betul luah perasaan macam ni.Kepada NurAin Syahirah, kalau terbaca post ni , kat sekolah nanti buat tak tahu je okayy .Bye =(